آرشیتکت
آرشیتکت
کسی که طراح و سازنده بناها و ساختمان ها می باشد، آرشیتکت است.
آرشیتکت نقشه های ساختمان های جدید و برنامه بازسازی و محافظت از ساختمان های قدیمی را طراحی می کند.
همچنین کار آرشیتکت طرح ریزی ترکیب و نحوه قرار گیری مجموعه ای از ساختمان ها و فضاهای اطراف آنها نیز می باشد.
او این کارها را با تکیه بر علم مهندسی، ذوق هنری و شناختی که از فرهنگ، آداب و رسوم، جغرافیای انسانی و طبیعی محل مورد نظر خود دارد، انجام می دهد.
آرشیتکت می‌تواند در زمینه‌های زیر فعالیت کند :
-
طراحی (تک بنا یا مجموعه زیستی کوچک)، از طراحهای اولیه تا مراحل اجرایی کار و طراحی اجزا و عناصر تشکیل دهنده بنا
-
رهبری و سرپرستی دفاتر مشاور معماری (مهندسی مشاور(
-
نظارت عمومی و عالی بر صحت انجام کار در عملیات اجرایی ساختمانی (مهندسی ناظر)
-
مدیریت و هماهنگی اجرایی پروژه‌های معماری (مدیریت پروژه)
-
تأسیس و سرپرستی مؤسسات پیمانکاری و احداث ساختمان
-
همکاری با کلیه متخصصینی که کار آنها به نحوی با ساماندهی محیط زیست مرتبط است. مانند اکولوژیست‌ها، جغرافی دانان، اقلیم شناسان، برنامه ریزان اقتصادی و اجتماعی و…
-
طراحی پارک‌ها و میادین شهری و محوطه سازی آنها
-
مشارکت در پروژه‌های برنامه ریزی و طراحی شهری و شهرسازی
-
طراحی تک بناها در مقیاس کوچک و انجام دکوراسیون داخلی
-
انجام کارهای پژوهشی و آموزشی در زمینه طراحی فضا
خاستگاه معمار ایرانی
در طول دوران باستان و قرون وسطی، بسیاری از طرح ها و ساخت های معماری توسط صنعت گرانی چون سنگ تراشان و نجاران انجام می شد.
به مرور نقش استاد خانه ساز را گرفتند.
تا دوران مدرن تمایز مشخصی بین معمار و مهندس وجود نداشت.
در اروپا، عناوین معمار و آرشیتکت اساساً تغییرات مکانی بود که به همان شخص ارجاع داده می شد.
اغلب به جای هم مورد استفاده قرار می گرفتند.
پیشرفت های مختلف در تکنولوژی و ریاضی باعث شده که معماران به طور حرفه ای تعلیم ببینند.
تا قرن پانزدهم از کاغذ برای رسم استفاده نمی شد.
اما بعد از آن در سال 1500 به طور چشمگیری مورد استفاده قرار گرفت.
در سال 1600 اغلب از مداد برای طراحی استفاده می شد.
استفاده از هردوی آن ها برای طراحی ساختمان های ابتدایی به منظور ساخت موجب شد که معماری به طور حرفه ای پیش برود.
ابداع پرسپکتیو خطی و نوآوری هایی مانند استفاده از طرح های مختلف برای توصیف یک ساختمان سه بعدی در دو بعد، به همراه افزایش درک درستی ابعاد، به طراحان ساختمان کمک می کرد که ایده های خود را به عرصه ظهور برسانند. با این حال پیشرفت در این حوزه تدریجی بود. تا قرن 18 صنعتگران طراحی ساختمان ها را به عهده داشتند (به استثنای پروژه هایی در سطوح بالا).