معماری
معماری
معماری چیست؟
به عقیده ی اکثر معماران برجسته معماری فراتر از این است.
معماری به عنوان اجتماعی‌ترین هنر بشری با فضای اطراف انسان مرتبط است.
حضور فضا، بنا و شهر از گذشته تا امروز و در آینده، لحظه‌ای از زندگی روزمره آدمیان غایب نبوده و نخواهد بود.
اصول زیباییشناسی برگرفته از هنر، علم و ریاضیات در طراحی مورد استفاده قرار میگیرند.
مثل کاربرد خط، شکل، فضا، نور و رنگ برای ایجاد یک الگو، توازن، ریتم، کنتراست و وحدت.
این عناصر در کنار هم به معماران اجازه میدهند تا ساختمانهای زیبا و مفید خلق کنند.
اصول زیباییشناسی به اضافه جنبههای ساختاری به ساختن یک ساختمان موفق کمک می‌کند.
موضوع معماری درباره فضاست.
تعاریف مختلفی که تاکنون ارائه شده است، اغلب به گونه‌ای بر اهمیت فضا تاکید می‌کنند.
بطوری‌که وجه مشترک بسیاری از این تعاریف، به عنوان فن سازماندهی فضا است.
موضوع اصلی این است که چگونه فضا را با استفاده از انواع مصالح و روشهای مختلف، به نحوی خلاق سازماندهی کنیم.
از دیدگاه اگوست پره(Auguste Perret) ، معماری هنر سازماندهی فضاست.
این هنر از راه ساختمان بیان می‌شود.
ادوارد میلر اپژوکوم (Edvard Miller Upjokom) نیز معماری را هنر ساختن و هدف کلی آن را محصور کردن فضا برای استفاده بشر تعریف می‌کند.
به گفته لامونت مور (Lamont Moore) نیز محصور کردن فضا جهت استفاده بشر است.
یعنی تبدیل ذهنیت به کالبد عینی در قالب فرم -محتوا وعملکرد.
تعریف:
لوکوربوزیه:
او در تعریف معماری نوشته است:
” معماری بازی استادانه، صحیح و باشکوه توده‌هایی است که در روشنایی با یکدیگر جمع می‌شوند.
چشمان ما برای مشاهده‌ی صورت ها (فرم ها) در روشنایی ساخته شده‌اند، نور و سایه این صورت ها را آشکار می کنند، مکعب ها، مخروط ها، کره ها، استوانه ها یا هرم ها صورت های بزرگ اولیه‌ای هستند که نور آن را به گونه‌ای ممتاز آشکار می‌کند، تصویر این صور در درون ما و بدون ابهام متمایز و ملموس است. به همین دلیل است که این ها صور زیبا، زیباترین صور‌اند. همه کس، از کودک گرفته تا وحشی و ما بعد الطبیعه دان با این مطلب موافق است. این امر به ماهیت هنرهای تجسمی مربوط می‌شود.